 |
| © Ramon Cami / PhotoXpress |
Stres pojawia się wówczas, gdy wydarzenia i oczekiwania świata wobec nas (zarówno pozytywne jak i negatywne) nas przerastają. Jest naturalnym składnikiem naszej codzienności. Umiarkowana dawka stresu dostarcza nam motywacji do działania. Problemy pojawiają się wówczas, gdy nasilenie i długość trwania sytuacji stresowych przekracza naszą indywidualną normę.
Stres po udarze
Problem stresu po udarze dotyczy zarówno osoby chorej, jak i jej najbliższych. Udar ma długotrwały negatywny wpływ na chorego i jego rodzinę – obawa o życie, pogorszenie zdrowia, niepełnosprawność, a także towarzyszące temu problemy emocjonalne, zmiany trybu życia, problemy finansowe są bardzo silnym źródłem stresu. Długotrwały stres pozbawiony okresów odpoczynku może powodować problemy fizyczne i emocjonalne u chorego i jego rodziny.
- Bezsenność lub zaburzenia rytmu snu i czuwania
- Utrata apetytu lub objadanie się
- Bóle brzucha, niestrawność, problemy z wypróżnianiem
- Bóle głowy
- Nadciśnienie
- Kołatanie serca, ucisk w klatce piersiowej
- Nadmierna potliwość
- Dolegliwości skórne
- Bóle mięśni i stawów
- Huśtawki nastrojów bez wyraźnego powodu
- Podatność na przeziębienia
- Płytki oddech, zadyszka
- Chroniczne zmęczenie
Psychiczne konsekwencje stresu:
- Depresja
- Lęki, zamartwianie się
- Nieumiejętność odpoczywania
- Trudności z koncentracją
- Zaburzenia pamięci
- Impulsywność
- Unikanie innych ludzi
- Nadmierne sięganie po używki
- Problemy z doprowadzaniem codziennych czynności do końca
- Brak motywacji
- Brak elastyczności w myśleniu
Stres nie jest jedyną przyczyną wyżej wymienionych problemów, ale może mieć istotny wpływ na ich pojawienie się.
Stres nie tylko wysysa energię z człowieka, ale także zmienia proporcje problemów. Trudności wydają się nie do pokonania. Radzenie sobie ze stresem wymusza zmiany – czasami są to zmiany drastyczne, takie jak przeprowadzka lub zmiana pracy. Często jednak poważne modyfikacje sposobu życia nie są możliwe, a jedyne możliwe zmiany to te, które dotyczą nas samych, naszego sposobu myślenia.
Osoba po udarze musi z czasem pogodzić się z pewnymi ograniczeniami życiowymi. W zależności od poziomu sprawności osoba chora musi zmierzyć się z następującymi myślami:
- Niektóre czynności już zawsze będą zajmowały mi więcej czasu.
- Moje mieszkanie będzie urządzone inaczej niż to sobie wyobrażam – będą uchwyty, barierki, sprzęt rehabilitacyjny. Być może wokół mnie zawsze będzie nieporządek.
- Moja wolność będzie poważnie ograniczona. Muszę polegać na innych osobach, mimo że czasem są niecierpliwi, niedokładni, niepunktualni, nie wywiązują się z obietnic i odkładają wszystko na później.
- Nie wszędzie dotrę o własnych siłach. Nie wyjdę sam na spacer.
- Już zawsze będzie mi towarzyszyć obawa, że udar może się powtórzyć.
- Moi bliscy będą nadmiernie się o mnie troszczyć.
Jak sobie radzić ze stresem poudarowym?
- Nie pozwól problemom narastać do poziomu, na którym przestaniesz sobie radzić. Trudne zadania rozbij na mniejsze etapy.
- Utrzymuj kontakty z ludźmi, których lubisz.
- Staraj się wychodzić z domu, nawet jeżeli wymaga to pomocy innych.
- Daj sobie dużo czasu na wykonanie niektórych czynności.
- Pozwól sobie na przyjemności, nawet jeżeli wymagają one angażowania innych osób.
- Daj sobie czas na ułożenie sobie relacji z rodziną – oni także znaleźli się w zupełnie nowej sytuacji i tak jak ty mają prawo sobie nie radzić.
- Nie zapominaj o odpoczynku.