Stres po udarze

© Ramon Cami / PhotoXpress

Stres pojawia się wówczas, gdy wydarzenia i oczekiwania świata wobec nas (zarówno pozytywne jak i negatywne) nas przerastają. Jest naturalnym składnikiem naszej codzienności. Umiarkowana dawka stresu dostarcza nam motywacji do działania. Problemy pojawiają się wówczas, gdy nasilenie i długość trwania sytuacji stresowych przekracza naszą indywidualną normę.

Stres po udarze

Problem stresu po udarze dotyczy zarówno osoby chorej, jak i jej najbliższych. Udar ma długotrwały negatywny wpływ na chorego i jego rodzinę – obawa o życie, pogorszenie zdrowia, niepełnosprawność, a także towarzyszące temu problemy emocjonalne, zmiany trybu życia, problemy finansowe są bardzo silnym źródłem stresu. Długotrwały stres pozbawiony okresów odpoczynku może powodować problemy fizyczne i emocjonalne u chorego i jego rodziny.

Fizyczne konsekwencje stresu:

• Bezsenność lub zaburzenia rytmu snu i czuwania
• Utrata apetytu lub objadanie się
• Bóle brzucha, niestrawność, problemy z wypróżnianiem
• Bóle głowy
• Nadciśnienie
• Kołatanie serca, ucisk w klatce piersiowej
• Nadmierna potliwość
• Dolegliwości skórne
• Bóle mięśni i stawów
• Huśtawki nastrojów bez wyraźnego powodu
• Podatność na przeziębienia
• Płytki oddech, zadyszka
• Chroniczne zmęczenie

Psychiczne konsekwencje stresu:

• Depresja
• Lęki, zamartwianie się
• Nieumiejętność odpoczywania
• Trudności z koncentracją
• Zaburzenia pamięci
• Impulsywność
• Unikanie innych ludzi
• Nadmierne sięganie po używki
• Problemy z doprowadzaniem codziennych czynności do końca
• Brak motywacji
• Brak elastyczności w myśleniu

Stres nie jest jedyną przyczyną wyżej wymienionych problemów, ale może mieć istotny wpływ na ich pojawienie się.

Stres nie tylko wysysa energię z człowieka, ale także zmienia proporcje problemów. Trudności wydają się nie do pokonania. Radzenie sobie ze stresem wymusza zmiany – czasami są to zmiany drastyczne, takie jak przeprowadzka lub zmiana pracy. Często jednak poważne modyfikacje sposobu życia nie są możliwe, a jedyne możliwe zmiany to te, które dotyczą nas samych, naszego sposobu myślenia.

Osoba po udarze musi z czasem pogodzić się z pewnymi ograniczeniami życiowymi. W zależności od poziomu sprawności osoba chora musi zmierzyć się z następującymi myślami:

• Niektóre czynności już zawsze będą zajmowały mi  więcej czasu.

• Moje mieszkanie będzie urządzone inaczej niż to sobie wyobrażam – będą uchwyty, barierki, sprzęt rehabilitacyjny. Być może wokół mnie zawsze będzie nieporządek.

• Moja wolność będzie poważnie ograniczona. Muszę polegać na innych osobach, mimo że czasem są niecierpliwi, niedokładni, niepunktualni, nie wywiązują się z obietnic i odkładają wszystko na później.

• Nie wszędzie dotrę o własnych siłach. Nie wyjdę sam na spacer.

• Już zawsze będzie mi towarzyszyć obawa, że udar może się powtórzyć.

• Moi bliscy będą nadmiernie się o mnie troszczyć.

Jak sobie radzić ze stresem poudarowym?

• Nie pozwól problemom narastać do poziomu, na którym przestaniesz sobie radzić. Trudne zadania rozbij na mniejsze etapy.

• Utrzymuj kontakty z ludźmi, których lubisz.

• Staraj się wychodzić z domu, nawet jeżeli wymaga to pomocy innych.

• Daj sobie dużo czasu na wykonanie niektórych czynności.

• Pozwól sobie na przyjemności, nawet jeżeli wymagają one angażowania innych osób.

• Daj sobie czas na ułożenie sobie relacji z rodziną – oni także znaleźli się w zupełnie nowej sytuacji i tak jak ty mają prawo sobie nie radzić.

• Nie zapominaj o odpoczynku.