Kategoria: Problemy rodziny

Do bliskich osób z zaburzeniami pamięci

Wiele godzin przegadałam z panią Edytą o tym, jak ciężko się żyje z zaburzeniami, których nie widać na pierwszy rzut oka. Młoda, zadbana, sympatyczna i sprawna ruchowo kobieta – kto by przypuszczał, że ma poważne problemy z pamięcią. Obcy jej nie wierzą. Rodzina, mocno już zmęczona, mówi: “Mogłabyś się bardziej starać”. Mąż – heros, nie traci nadziei, że sprawność umysłowa wróci i wciąż motywuje, ciągle szuka nowych możliwości terapii i zamienia się w osobistego trenera. “Ciężko to czasem odróżnić – czy mąż nie akceptuje mojej choroby, czy nie akceptuje mnie, bo się zmieniłam? Zrobiłam się bardzo przewrażliwiona na tym punkcie”. – mówi pani Edyta.

Słuchałam, notowałam, dopytywałam. W ten sposób powstał dekalog dla bliskich osób z zaburzeniami pamięci.

Czytaj dalej Do bliskich osób z zaburzeniami pamięci

Jak rozmawiać z dziećmi o udarze mózgu?

Kiedy ktoś w rodzinie ma udar, zmienia się życie całej rodziny. Dotyczy to również dzieci. Stopień, w jakim dziecko doświadczy skutków choroby w domu zależy od wielu czynników, ale na pierwszy plan wysuwa się stopień pokrewieństwa, a co za tym idzie, stopień zażyłości. Najczęściej to dziadek lub babcia mają udar. Czasami jest to mama lub tata. Obowiązkiem zdrowych dorosłych jest przekazanie dziecku informacji o tym, co się stało, w sposób dostosowany do możliwości intelektualnych i emocjonalnych dziecka. Jak rozmawiać z dziećmi o udarze? Czytaj dalej Jak rozmawiać z dziećmi o udarze mózgu?

Człowiek po udarze nie staje się głupszy!

Osoby cierpiące na zaburzenia poznawcze po udarze lub urazie mózgu, zwłaszcza te mające afazję, bardzo często zderzają się z negatywnymi reakcjami otoczenia. Ponieważ ludzie po udarze mają zmieniony wygląd, sposób zachowania i komunikowania się, często są traktowani przez innych jako chorzy psychicznie lub upośledzeni umysłowo.

 Tymczasem
 zaburzenia poznawcze po udarze to nie upośledzenie umysłowe!


Dlatego należy cierpliwie i dobitnie tłumaczyć: Zaburzenie językowe jakim jest afazja nie upośledza intelektu.  Czytaj dalej Człowiek po udarze nie staje się głupszy!

Kryzys po wyjściu ze szpitala i po zakończeniu rehabilitacji

helping the elderly 1437135 1279x1478 - Kryzys po wyjściu ze szpitala i po zakończeniu rehabilitacjiPacjenci po udarze lub urazie mózgu często chętnie uczestniczą w rehabilitacji proponowanej w szpitalu, ale ich zapał do ćwiczeń gaśnie, gdy znajdą się w domu. Rehabilitacja szpitalna często jest intensywna i systematyczna, a to ułatwia wdrożenie się w ćwiczenia. Szybsze efekty, wynikające z intensywności ćwiczeń i stosunkowo krótkiego czasu od zachorowania, działają motywująco. Niemałe znaczenie ma też czynnik społeczny – wokół są inni ludzie, pacjenci, z którymi można się porównywać, których postępy można obserwować i spodziewać się takich samych u siebie.

Jednak intensywna terapia szybko się kończy i pacjent wraca do domu. Tam najczęściej musi ćwiczyć z członkami rodziny, czasami do domu przychodzi rehabilitant, neuropsycholog, logopeda. Nie codziennie i nie na długo.

Wtedy często pojawia się pierwszy kryzys. Możliwe jest zniechęcenie, depresja, apatia. Lub przeciwnie – pobudzenie, drażliwość, agresja. Zdarzają się także myśli samobójcze.

Czytaj dalej Kryzys po wyjściu ze szpitala i po zakończeniu rehabilitacji

Reakcje rodziny na udar mózgu

Reakcje+rodziny+na+udar+mozgu - Reakcje rodziny na udar mózgu

Udar mózgu jest nie tylko sprawą osoby chorej, ale na zawsze zmienia funkcjonowanie całej rodziny i wpływa na domowników. Cała rodzina przechodzi przez etapy godzenia się z trudną sytuacją.
Psychologia wyróżnia rozmaite fazy radzenia sobie ze stratą, przyrównując cały proces do przeżywania żałoby. Wśród wielu etapów można wyróżnić następujące: Czytaj dalej Reakcje rodziny na udar mózgu

Zmiana miejsca zamieszkania

przeprowadzka - Zmiana miejsca zamieszkania
© ontzy / stock.xchng

Kiedy osoba po udarze wychodzi ze szpitala, niekiedy okazuje się, że nie może mieszkać tam, gdzie mieszkała przed chorobą. Taka sytuacja bardzo często dotyczy chorych rodziców, którzy muszą przeprowadzić się do dzieci, bo nie radzą sobie z samodzielnym funkcjonowaniem. Zdrowy, ale podeszły w latach małżonek może nie radzić sobie z pielęgnacją osoby chorej, zwłaszcza gdy w grę wchodzi dźwiganie.
I mimo że przeprowadzka jest ostatecznością, bo nie przesadza się starych drzew, to czasami jest jedynym rozsądnym rozwiązaniem.

Jak postępować, żeby złagodzić ból związany z przeprowadzką? Czytaj dalej Zmiana miejsca zamieszkania

Wskazówki dla opiekunów i bliskich

Masz prawo nie wiedzieć, masz prawo sobie nie radzić. Udar zdarzył się nagle i był nieprzewidywalny. Rola opiekuna jest dla Ciebie nowa. Nikt nie pytał Cię o zdanie, czy chcesz zostać opiekunem osoby niepełnosprawnej. Daj sobie czas na nabranie doświadczenia.
Nie bój się pytać. Zapisuj pytania jakie chcesz zadać lekarzowi i jego odpowiedzi. W miarę możliwości kontaktuj się nie tylko z lekarzem, ale także ze wszystkimi osobami, które zajmują się twoim bliskim, na przykład pielęgniarkami, fizjoterapeutami, psychologami, logopedami. Zawsze proś o wytłumaczenie terminów, których nie rozumiesz. Czytaj dalej Wskazówki dla opiekunów i bliskich