 |
| © cslcsl / stock.xchng |
Wielu chorych twierdzi, że męczliwość jest najpoważniejszym problemem, z jakim muszą się zmagać po udarze. Męczliwość powoduje zły nastrój, frustrację, poczucie braku kontroli i bezużyteczności. Prowadzi do zmniejszenia aktywności życiowej, a w rezultacie do braku satysfakcji z życia.
Ciągłe zmęczenie może utrudniać sumienne ćwiczenie podczas rehabilitacji, utrzymywanie kontaktów z innymi ludźmi, dbanie o zdrowie. Może także negatywnie wpływać na relacje w rodzinie, zwłaszcza gdy najbliżsi nie zdają sobie sprawy z głębokości problemu.
Męczliwość nie zależy od głębokości udaru; osoby po niewielkim lub nawet przemijającym incydencie niedokrwiennym mogą skarżyć się na nadmierne zmęczenie, a niektóre osoby po głębokim udarze mogą nie odczuwać żadnych dolegliwości.
Jakie są przyczyny męczliwości?
Dokładne przyczyny męczliwości nie są do końca znane. Wiadomo, że w pierwszym okresie po udarze organizm zużywa dużo energii w procesie zdrowienia. Kolejną naturalną przyczyną wyczerpania fizycznego jest intensywna rehabilitacja. Przez dłuższy czas od udaru wykonywanie codziennych czynności wiąże się z większym wysiłkiem niż przed zachorowaniem.
Męczliwość może być, choć nie musi, związana z depresją. Większość osób cierpiących na depresję odczuwa zmęczenie, ale nie wszystkie osoby z męczliwością mają depresję. Jeżeli masz wątpliwości, skonsultuj się z lekarzem.
Badania lekarskie powinny wykluczyć także inne możliwe powody męczliwości: np. anemię, cukrzycę, zaburzenia hormonalne, skutki uboczne działania leków. UWAGA: Nigdy nie odstawiaj leków bez konsultacji z lekarzem!
O czym powinien wiedzieć chory?
- Zachowaj spokój i pogodę ducha. Poprawa stanu zdrowia może być powolna. Warto wyćwiczyć się w zauważaniu pozytywnych zmian (skupianie się na problemach i porażkach przychodzi nam bez ćwiczenia).
- Zapisuj plan dnia i to, co udało się z niego wykonać. Co jakiś czas przeglądaj swoje notatki. Większość chorych skupia się na tym, co utracili, zupełnie zapominając o sprawnościach, które udało się odzyskać.
- Nie spodziewaj się, że będziesz w stanie robić wszystko w takim samym tempie, jak przed udarem. Nie utrudniaj sobie życia nakładając na siebie ciężary nie do uniesienia.
- Jeżeli zdarzy się lepszy dzień – nie doprowadzaj się do wycieńczenia próbując nadrobić stracony czas. W przeciwnym razie następne dni spędzisz w łóżku.
- Narzuć sobie stały plan aktywności. Dbaj o regularne pory snu i posiłków. Przeplataj pracę odpoczynkiem, a wysiłek umysłowy wykonuj na zmianę z pracą fizyczną. Nawet po najprostszych czynnościach, takich jak ubieranie się, mycie, rozmowa z kimś lub zjedzenie posiłku, możesz potrzebować odpoczynku.
- Po pewnym czasie będziesz w stanie ocenić, ile godzin jesteś w stanie spędzić aktywnie. Mogą to być na przykład cztery godziny podzielone na trzy odcinki: dwie godziny rano, jedna godzina po obiedzie i jedna godzina wieczorem. Znajdź swój własny rytm i trzymaj się go. Od czasu do czasu możesz dodać pół godziny i sprawdzić, jak się z tym czujesz. Jeżeli dobrze – wprowadź tę zmianę na stałe. Jeżeli nie – nie zmuszaj się do nadmiernego wysiłku – cierpliwie czekaj na lepszy moment.